Sinds mijn studententijd heb ik de neiging om afstanden te vertalen naar ‘zoveel keer de Bosbaan’. Nog vier kilometer hardlopen? Och, twee keer de Bosbaan. 500 meter? Sprint langs de tribune. Terwijl ik toch maar twee jaar wedstrijdroeier ben geweest. En dit ook al écht enige tijd geleden is.
De neiging om hoeveelheden in perspectief te zetten is iets van alle tijden. Getallen zijn abstract en daarom zoeken mensen naar bekende voorwerpen om aan te relateren. In infographics werkt dit vaak heel goed. Om in roeitermen te blijven: ‘bootlengte’ krijgt beeld op deze prachtige cover van Scientific American uit 1906 (bron):
Een andere bekende maat is een voetbalveld. Afgelopen zomer, toen een jong voetbalelftal uit Thailand vast kwam te zitten in een ondergelopen grot, werd in deze infographic in de South China Morning Post (die sowieso werkelijk prachtige graphics publiceert) concreet gemaakt hoeveel water er weggepompt zou moeten worden om deze jongens te redden. Veel water dus, heel veel. De kracht van het visualiseren van abstracte hoeveelheden is hier overduidelijk: we hebben nu een verhaal, in plaats van een getal.
Vorige maand toen Apple de magische 1-biljoen-dollar grens doorbrak werd ook dit getal onder handen genomen door infographicmakers. Want waar hebben we het over: 1 biljoen? Dat is een 1 met twaalf nullen. Daar houdt het voorstellingsvermogen van de meeste mensen wel op. De New York Times maakte daarom deze interactieve visualisatie. Ook Information is Beautiful maakte inzichtelijk hoeveel 1 biljoen dollar was, vanuit het perspectief van de wereldeconomie:
In zijn blog wees Nathan Yau vorige week op het feit dat niet alleen grote getallen, maar juist ook kleine aantallen lastig voor te stellen zijn. Als we lezen over uitstervende diersoorten bijvoorbeeld, bij welk getal moet er dan een alarmbel afgaan? Bij deze illustratie (door Mona Chalabi voor The Guardian) wordt me dat wel duidelijk: de overgebleven Javaanse neushoorns passen met gemak in een metrowagon.
